Tweet
Zoals sommigen mischien wel weten ruil ik mijn vaste stok na het einde van de zomer in voor mijn snoekhengels, zo ook deze morgen.
Mocht dit weekend uitslapen van de baas, maar was er ook wel aan toe na een hele week
vroege diensten.
Dus geen wekker gezet en gewoon lekker doorgeslapen tot een uur of 10.
Moeder de vrouw wilde nog de stad in om boodschappen te doen,
hield dus in dat ik geen auto bij huis had...
Dus moest ik snel beslissen................
Dus vlug de hengel en tas in de auto, wat aasvis uit de vriezer gehaald,
( heb altijd wat aasvis in de vriezer liggen, hoef ik die niet eerst te vangen) en er vandoor.
Aangekomen bij één van mijn favoriete stekken, een klein gemaal in het midden van nergens tussen de weilanden.
Affijn, de stok vlug klaargemaakt en het visje mooi naar de bodem laten laten afzakken.
Om daarna de walkant af te slepen, uiteraard ook even voor de roosters langs.
Maar niets nog geen stoot, heb de hele tijd ook niets gezien of
gehoord wat ook op een jagende snoek leek.
Na veloop van tijd vond ik het wel welletjes, kon ook niet te lang wegblijven om oorlog thuis te voorkomen.
Dus alvorens de hengel op te ruimen, vlug nog even tegen de bosjes aangestaan om even wat af te wateren.
Na het gedane weer teruggelopen naar mijn hengel, maar zag dat mijn lijn strak stond en
geheel een andere kant opliep dan de richting waar ik hem had achter gelaten............Beet???????,
moet wel, diepvriesvis zwemt niet en al helemaal niet zo'n stuk.
Dus vlug even mijn net er bij gehaald ( kieuwgreep is mij niet echt goed bevallen, vandaar het net ) en de stok terhand genomen.
Vlug even mijn lijn volgen waar die allemaal langs en doorheen gegaan was,
tuurlijk weer door afgestorven rietdelen en ander afgestorven zooi wat daar dreef.
Dus vlug wat lijn opgespoelt en zoveel mogelijk richting de plek toegelopen waar mijn dobber moest liggen.
Eenmaal aangekomen de spanning op de lijn ietwat opgevoerd.
Dat er iets aanzat was wel duidelijk, maar groot of zwaar voelde het niet aan en
ondanks dat ik de lijn strakker trok bleeft het liggen waar het lag,
totdat het zich bedacht en naar het midden toe zwom.
Het reageerde geheel anders dan wat ik van snoek of snoekbaars gewend was,
een echte dril kon ik het niet noemen,
steeds bleef het liggen en dan leek het alsof de lijn vastzat om daarna te trillen en weer verder te gaan.
Plots gaf het mee en kwam ze richting mij,
maar nog steeds bleef ze diep geen rimpel op het water en geen wegvluchtende witvis.
Plots gaf ze het op en kwam ze naar boven,
eerst in een flits wat zilverwits en toen een donkere rug,
maar net te weinig om te kunnen zien wat het was ging ze er weer vandoor richting de bodem.
Weer wat spanning op de lijn gezet, nee hoor, muurvast...echt vast.
Na een paar minuten heb ik lijn gegeven en ben een paar meter verderop gelopen om te
proberen om het dier onder een andere hoek los te krijgen.
Uiteindelijk lukte dit en kwam ze richting mijn voeten,
maar nog steeds diep over de bodem en zonder ook maar iets van zich te laten zien.
Uiteindelijk leek het schaakmat te worden,
ik aan de ene kant van de lijn en wat het ook was, aan de andere kant.
Plots gaf de lijn mee en kwam ze voor de tweede maal naar boven,
en ditmaal gaf ze het op.
Een paling, een echte ouderwetse paling zulks ik als kwajongen altijd ving in lang vervlogen tijden.
Met wat handigheid trok ik haar door het natte gras de wal op om vervolgens proberen te
onthaken en dan proberen te meten ( wat op zich al een hele kunst is met zo'n dier ).
De haak met vis was helaas te ver weggeslikt dus reste mijn niets anders om
het staalkabeltje zo kort mogelijk bij de haak af te knippen.
Gelukkig gebruikte ik een snelroestende haak waar ik nog een paar van had,
dus die zal hopelijk snel weggeteerd zijn.
Nu kwam het meten, echt recht en stil liggen was er niet bij.
De ene meting gaf 90 Cm aan terwijl de andere weer 80 aangaf,
vroeger ging dat gemakkelijker een schroevendraaier door de schedel en de rest zagen we later wel,
maar deze tijden zijn allang voorbij, dus dan is het soms behelpen.
Ach hoe simpel ik soms ook denk, als de ene meting 90 aan gaf en de tweede 80,
pak ik het gemiddelde wel van 85 Cm.
Niet slecht en toch nog een leuke onverwachte verassing.
Het was voor mij wel heel lang geleden dat ik zo'n dier gevangen had.
Na onze wederzijdse strubbelingen heb ik haar weer de vrijheid gegeven en hoop ik voor haar en haar soortgenoten een spoedig herstel.
Weer een mooie herinnering erbij.
Gezien de huidige stand van zaken omtrend de Paling in ons land,
mischien wel de laatste der mohikanen.............
Hier een kort filmpje.
En wat foto's.
Mocht dit weekend uitslapen van de baas, maar was er ook wel aan toe na een hele week
vroege diensten.
Dus geen wekker gezet en gewoon lekker doorgeslapen tot een uur of 10.
Moeder de vrouw wilde nog de stad in om boodschappen te doen,
hield dus in dat ik geen auto bij huis had...
Dus moest ik snel beslissen................
Dus vlug de hengel en tas in de auto, wat aasvis uit de vriezer gehaald,
( heb altijd wat aasvis in de vriezer liggen, hoef ik die niet eerst te vangen) en er vandoor.
Aangekomen bij één van mijn favoriete stekken, een klein gemaal in het midden van nergens tussen de weilanden.
Affijn, de stok vlug klaargemaakt en het visje mooi naar de bodem laten laten afzakken.
Om daarna de walkant af te slepen, uiteraard ook even voor de roosters langs.
Maar niets nog geen stoot, heb de hele tijd ook niets gezien of
gehoord wat ook op een jagende snoek leek.
Na veloop van tijd vond ik het wel welletjes, kon ook niet te lang wegblijven om oorlog thuis te voorkomen.
Dus alvorens de hengel op te ruimen, vlug nog even tegen de bosjes aangestaan om even wat af te wateren.
Na het gedane weer teruggelopen naar mijn hengel, maar zag dat mijn lijn strak stond en
geheel een andere kant opliep dan de richting waar ik hem had achter gelaten............Beet???????,
moet wel, diepvriesvis zwemt niet en al helemaal niet zo'n stuk.
Dus vlug even mijn net er bij gehaald ( kieuwgreep is mij niet echt goed bevallen, vandaar het net ) en de stok terhand genomen.
Vlug even mijn lijn volgen waar die allemaal langs en doorheen gegaan was,
tuurlijk weer door afgestorven rietdelen en ander afgestorven zooi wat daar dreef.
Dus vlug wat lijn opgespoelt en zoveel mogelijk richting de plek toegelopen waar mijn dobber moest liggen.
Eenmaal aangekomen de spanning op de lijn ietwat opgevoerd.
Dat er iets aanzat was wel duidelijk, maar groot of zwaar voelde het niet aan en
ondanks dat ik de lijn strakker trok bleeft het liggen waar het lag,
totdat het zich bedacht en naar het midden toe zwom.
Het reageerde geheel anders dan wat ik van snoek of snoekbaars gewend was,
een echte dril kon ik het niet noemen,
steeds bleef het liggen en dan leek het alsof de lijn vastzat om daarna te trillen en weer verder te gaan.
Plots gaf het mee en kwam ze richting mij,
maar nog steeds bleef ze diep geen rimpel op het water en geen wegvluchtende witvis.
Plots gaf ze het op en kwam ze naar boven,
eerst in een flits wat zilverwits en toen een donkere rug,
maar net te weinig om te kunnen zien wat het was ging ze er weer vandoor richting de bodem.
Weer wat spanning op de lijn gezet, nee hoor, muurvast...echt vast.
Na een paar minuten heb ik lijn gegeven en ben een paar meter verderop gelopen om te
proberen om het dier onder een andere hoek los te krijgen.
Uiteindelijk lukte dit en kwam ze richting mijn voeten,
maar nog steeds diep over de bodem en zonder ook maar iets van zich te laten zien.
Uiteindelijk leek het schaakmat te worden,
ik aan de ene kant van de lijn en wat het ook was, aan de andere kant.
Plots gaf de lijn mee en kwam ze voor de tweede maal naar boven,
en ditmaal gaf ze het op.
Een paling, een echte ouderwetse paling zulks ik als kwajongen altijd ving in lang vervlogen tijden.
Met wat handigheid trok ik haar door het natte gras de wal op om vervolgens proberen te
onthaken en dan proberen te meten ( wat op zich al een hele kunst is met zo'n dier ).
De haak met vis was helaas te ver weggeslikt dus reste mijn niets anders om
het staalkabeltje zo kort mogelijk bij de haak af te knippen.
Gelukkig gebruikte ik een snelroestende haak waar ik nog een paar van had,
dus die zal hopelijk snel weggeteerd zijn.
Nu kwam het meten, echt recht en stil liggen was er niet bij.
De ene meting gaf 90 Cm aan terwijl de andere weer 80 aangaf,
vroeger ging dat gemakkelijker een schroevendraaier door de schedel en de rest zagen we later wel,
maar deze tijden zijn allang voorbij, dus dan is het soms behelpen.
Ach hoe simpel ik soms ook denk, als de ene meting 90 aan gaf en de tweede 80,
pak ik het gemiddelde wel van 85 Cm.
Niet slecht en toch nog een leuke onverwachte verassing.
Het was voor mij wel heel lang geleden dat ik zo'n dier gevangen had.
Na onze wederzijdse strubbelingen heb ik haar weer de vrijheid gegeven en hoop ik voor haar en haar soortgenoten een spoedig herstel.
Weer een mooie herinnering erbij.
Gezien de huidige stand van zaken omtrend de Paling in ons land,
mischien wel de laatste der mohikanen.............
Hier een kort filmpje.
En wat foto's.
groeten quido 
Reageer