Verslag van vrijdagochtend 14 september 2007.
e hele week had ik de kriebels.
Na onze Barbeelforumdag zou er pas het volgende weekend gevist worden en ik snakte werkelijk naar het water.
Ik hield het echter niet vol en na 4 dagen drukte op het werk besloot ik vrijdag eens goed voor mezelf te zorgen.
De baas had daar geen problemen mee en zo zat ik vrijdagochtend fris en fruitig in de auto.
Nou ja fris en fruitig? Fris in ieder geval wel, want er stond maar liefst 7 graden Celsius op de thermometer.
Tijd om mijn warmtepak maar eens aan te trekken en dat was een goed idee bleek aan de waterkant.Om iets voor 7en stond ik op mijn favoriete krib en kon gaan optuigen.
Gek is dat eigenlijk. Er zijn de wereld aan kribben, maar precies op die plek wilde ik weer zitten.Toch een beetje bijgeloof of vertrouwen he! Tja, als je voor 90% daar je vissen hebt gevangen waarom zou je verkassen?
Vandaag vis ik overigens met 2 montages. 1 hengel i.c.m. een mouthsnagger en in stiff-rig montage(krimpkousje).Gewoon de proef op de som en gaan.Binnen 3 kwartier ligt er een barbeel van 57 cm op het matje die de mouthsnagger combi niet kon weerstaan en dat begint goed....dacht ik.Het is na bijna 2 uur akelig stil en ik zit op de wip. Of ik blijf hier nog een paar uur zitten en wacht op een schooltje, of ik hop naar een volgende krib en zoek daar mijn geluk.
10 minuten later zit ik met veel tegezin een kribje verder en daar krijg ik hetzelfde verhaal. Ik krijg geen tikje en het vertrouwen zakt naar nul. Maar dan ineens als een donderslag bij heldere hemel begint de hengel te stuiteren en mag ik eindelijk het gevecht aangaan. Resultaat, 52 cm. Mooi, mooi, mooi!
Daarna keert de rust weder en ik peins....
Ik wil eigenlijk niet weg.Hier heb ik mijn vissen gevangen en ik begin de boel te overdenken.De gemiddelde lengte van de vissen op dit stuk varieert van 40 t/m 71 cm, maar het overgrote deel is toch wel onder in de 50 cm.
Dan neem ik de gok en pak mijn boeltje in, stap in de auto, rij 20 minuten en ga weer ergens zitten.Dit voelt niet goed, dit wordt helemaal niks en met veel tegenzin zet ik mijn spullen klaar en de eerste hengel staat in de steun. Ik loop naar mijn foedraal voor de 2e hengel, maar als ik de driepoot de rug toekeer begint de slip te zingen.
Wat een mazzel dat ik die altijd openzet i.v.m. het ontbreken van een baitrunner en snel pak ik de stok.
De vis vecht goed en ik ben blij! Heerlijk om dat bonken weer te voelen en even later schep ik de 3e barbeel van de dag. Op de mat meet ze 61 cm en snel zet ik de vis terug.
Inmiddels is het warmer geworden. Het warmtepak kan uit en ondanks dat het bewolkt is zit ik in mijn T-shirt te vissen.
Zou het door de spanning komen?
Tijd om daar over na te denken heb ik niet. De nieuwe stek werpt zijn vruchten of en fris en fruitig wordt wel heel erg letterlijk genomen. Alweer is er een hengel bezig met JA-Knikken en ik haal binnen.
Een vreemde dril. De vis vliegt naar de kant en komt toch wel makkelijk naar boven.
Nee maar!!! Een winde en zo schep ik mijn 2e winde ooit.
De misleiding wordt nu duidelijk. In het intro kondigde ik een nieuw PR aan. Je kon het eigenlijk al op je sloffen aanvoelen, want het ging hier namelijk niet om een barbeel, maar om mijn nieuwe PR Winde.
Deze stond op 40 cm en deze 45 cm is dan ook een aangename, maar zeer welkome verrassing.
Voor de meeste riviervissers stelt dit natuurlijk niks voor en zijn windes van 50 cm geen uitzondering.
Maar voor iemand die het voornamelijk moet hebben van slootjes, vijvers en kanalen is dit toch een prachtige vis.
Enfin, mijn dag is al goed maar het volgende uurtje mag ik nog 1 keer in de remmen knijpen.
Een vis probeert een hengel van de steun te stuiteren, maar ik ben er als de kippen bij.
Een loei zware vis maakt het me moeilijk en ik moet aardige kapriolen uithalen om deze achter de basalt blokken vandaan te krijgen.
Dan mag ik de laatste vis landen en uitgeteld ligt ook deze op de mat. Ippon voor Pompie en de dikbuik barbeel mag op de foto. Ik denk nog aan een verbe****** van mijn PR van 71 cm, maar daar komt deze niet aan.Met een kleine 65 cm ben ik helemaal tevreden en moe, maar voldaan ruim ik het boeltje op.
Zo zie je maar weer dat verandering van spijs, toch best wel doet eten.
Ik had er absoluut geen vertrouwen in en was volledig in de greep van mijn favoriete stek.
Het is een kwestie van durven en doorzetten natuurlijk. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Tevens heb ik de handicap dat ik 2 uur in de auto moet zitten om aan ons zo geliefde water te zitten.
Wat zou jij kiezen? 2 uur rijden met 80% kans op vis? Of 2 uur zitten en een grote kans dat je blankt?
Best moeilijk he?
Reageer