Vanochtend heb ik mijn laatste ochtend op zeelt gevist voor mijn vakantie. Tijd dus om nog even een keer lekker vroeg op te staan om te genieten van de buitenlucht en hopelijk van de mooie vangsten. Vrijdagavond rond een uur of 10 voer ik alvast op 4 stekken, een uurtje of 7 (waarvan slechts 3 slapend doorgebracht) kom ik aan op de eerste stek. Het ziet er veelbelovend uit en het duurt niet lang of vang een zeelt van 46 cm. Niet bepaald moeders mooiste, maarja daar kan ie waarschijnlijk zelf ook niet alles aan doen.
Inmiddels wordt de natuur langzaam wakker, het breekstaafje kan van het pennetje af, en het water is veranderd in een dampende bak plompen. Helaas laten de vissen het afweten.
Ik hou me wat bezig met fotograferen van het moois om me heen en heb de moed op vis op deze stek al redelijk opgegeven. Als ik binnen wil draaien om stek twee met een bezoek te vereren blijkt er ‘opeens’ een zeelt aan de haak te hangen. Ik heb geen aanbeet gezien, terwijl ik de laatste 5 minuten toch echt die pen in de gaten heb gehouden. Het is een sterke vis die in de laatste meter nog net even een pluk plompen meepikt. Gelukkig binnen het bereik van het schepnet, waardoor het landen verder geen probleem meer oplevert. Het is een prachtige zeelt van precies 50 cm.
Pure schoonheid… Een mooiere vissoort bestaat toch niet in Nederland…?
De tweede stek is uitgestorven bij het eerste rondje vissen. Ik voer nog wat bij, iets waar mijn zwart witten aartsvijanden duidelijk geen moeite mee hebben. Ik laat de stek maar even met rust en concentreer me op de overige twee. Daar is helemaal geen teken van leven te bespeuren. Stek een is inmiddels ook ‘dood’ en op een nieuwe stek midden in het oerwoud wordt ik gepijnigd door de muggen…
Nog maar even naar de koetenstek dan. De koeten zijn gelukkig vertrokken maar hun positie is overgenomen door een school ruisvoorntjes. Gelukkig zie ik wel wat belletjes langs de plompen omhoog komen. Ik hang een ruisvoornproof-Frolic in de hair en plaats het zaakje tegen het nogal steile talud. Na een kwartiertje volgt zoals zovaak op deze stek een keiharde aanbeet. Waarschijnlijk omdat de zeelten uit de plompen langs de kant naar beneden het talud afzwemmen op zoek naar aas en daarbij het haakhaas soms wel een halve meter mee de diepte in nemen. Eerste denk ik aan een brasem maar als de vis op gang is voel ik al snel aan de stotende manier van vechten dat het ook om een zeelt gaat. De vis blijft tegen de bodem aan zwemmen. Regelmatig voel ik hoe zachte plompenblaren worden afgesneden. Niet veel later komen ze dan versnipperd aan de oppervlakte drijven. Uiteindelijk geeft de zeelt zich gewonnen.
Een mooie donkere mannetjeszeelt van 49 cm.
Een half uur later is het weer raak. Opnieuw een keiharde aanbeet. Opnieuw een zeelt die de plompen voor de kant opzoekt. Dat deze zeelt groter is dan zijn voorgang(st)ers heb ik al snel in de gaten. Dat blijkt ook wanneer ik na een lange dril het meetlint naast de vis leg. 52,5 cm en weer een beauty.
Het was een prachtige ochtend, heerlijk rustig en met hele mooie vissen. Inmiddels heb ik het na 7 uur pennen wel gehad. Bovendien begint het warm te worden en zie ik geen activiteit meer. Ik laat het water voor wat het is en keer huiswaarts. Volgende week wordt overgeslagen maar daarna hoop ik nog een aantal mooie nazomerzeelten te kunnen vangen.
Tot na de vakantie.
MVG, Pieter
Inmiddels wordt de natuur langzaam wakker, het breekstaafje kan van het pennetje af, en het water is veranderd in een dampende bak plompen. Helaas laten de vissen het afweten.
Ik hou me wat bezig met fotograferen van het moois om me heen en heb de moed op vis op deze stek al redelijk opgegeven. Als ik binnen wil draaien om stek twee met een bezoek te vereren blijkt er ‘opeens’ een zeelt aan de haak te hangen. Ik heb geen aanbeet gezien, terwijl ik de laatste 5 minuten toch echt die pen in de gaten heb gehouden. Het is een sterke vis die in de laatste meter nog net even een pluk plompen meepikt. Gelukkig binnen het bereik van het schepnet, waardoor het landen verder geen probleem meer oplevert. Het is een prachtige zeelt van precies 50 cm.
Pure schoonheid… Een mooiere vissoort bestaat toch niet in Nederland…?
De tweede stek is uitgestorven bij het eerste rondje vissen. Ik voer nog wat bij, iets waar mijn zwart witten aartsvijanden duidelijk geen moeite mee hebben. Ik laat de stek maar even met rust en concentreer me op de overige twee. Daar is helemaal geen teken van leven te bespeuren. Stek een is inmiddels ook ‘dood’ en op een nieuwe stek midden in het oerwoud wordt ik gepijnigd door de muggen…
Nog maar even naar de koetenstek dan. De koeten zijn gelukkig vertrokken maar hun positie is overgenomen door een school ruisvoorntjes. Gelukkig zie ik wel wat belletjes langs de plompen omhoog komen. Ik hang een ruisvoornproof-Frolic in de hair en plaats het zaakje tegen het nogal steile talud. Na een kwartiertje volgt zoals zovaak op deze stek een keiharde aanbeet. Waarschijnlijk omdat de zeelten uit de plompen langs de kant naar beneden het talud afzwemmen op zoek naar aas en daarbij het haakhaas soms wel een halve meter mee de diepte in nemen. Eerste denk ik aan een brasem maar als de vis op gang is voel ik al snel aan de stotende manier van vechten dat het ook om een zeelt gaat. De vis blijft tegen de bodem aan zwemmen. Regelmatig voel ik hoe zachte plompenblaren worden afgesneden. Niet veel later komen ze dan versnipperd aan de oppervlakte drijven. Uiteindelijk geeft de zeelt zich gewonnen.
Een mooie donkere mannetjeszeelt van 49 cm.
Een half uur later is het weer raak. Opnieuw een keiharde aanbeet. Opnieuw een zeelt die de plompen voor de kant opzoekt. Dat deze zeelt groter is dan zijn voorgang(st)ers heb ik al snel in de gaten. Dat blijkt ook wanneer ik na een lange dril het meetlint naast de vis leg. 52,5 cm en weer een beauty.
Het was een prachtige ochtend, heerlijk rustig en met hele mooie vissen. Inmiddels heb ik het na 7 uur pennen wel gehad. Bovendien begint het warm te worden en zie ik geen activiteit meer. Ik laat het water voor wat het is en keer huiswaarts. Volgende week wordt overgeslagen maar daarna hoop ik nog een aantal mooie nazomerzeelten te kunnen vangen.
Tot na de vakantie.
MVG, Pieter
Reageer