Tweet
Het is bijna zo ver nog even wachten,
maar toch hou ik last van die vreemde krachten.
De krachten die me naar de waterkant lokken,
en bij het zien van mooie vissen mijn adem doen stokken.
Van die grote brede ruggen net onder de waterspiegel,
maar waarom is het voer op je haak doen altijd zo’n gepriegel.
Maar uiteindelijk is het gelukt met wat mais er op,
daarna uitgooien vlak bij die grote vissenkop.
Even trilt de dobber lichtjes heen en weer,
vervolgens een kolk en ik ziet mijn dobber niet meer.
Gelijk die spanning op de lijn,
en ik voelt het gelijk…deze vis voelt fijn.
Dit is die vis waar ik altijd op heb gewacht,
maar dat ik hem hier zou vangen had ik nooit gedacht.
Een gevoel van angst overvalt mij spontaan,
deze vis mag ik er echt niet vandoor laten gaan.
Dat mag echt niet gebeuren gaat het door mijn kop,
nee echt niet ik geef nu niet op!
Langzaam maar zeker komt de vis dichterbij,
kom maar hier vis…je bent van mij.
Het laatste metertje, richting het net,
En dan een schreeuw, vervuld van pret.
IK HEB HEM, IK HEB HEM, roep ik luid,
hij is binnen, de buit.
Even wegen, en foto’s en dan wordt hij weer terug gezet,
hij ligt even stil en dan schiet hij weg als een raket.
Ik zie hem zwemmen met onder de waterspiegel zijn brede rug,
tot ziens goeie vriend, ik zie je snel terug
maar toch hou ik last van die vreemde krachten.
De krachten die me naar de waterkant lokken,
en bij het zien van mooie vissen mijn adem doen stokken.
Van die grote brede ruggen net onder de waterspiegel,
maar waarom is het voer op je haak doen altijd zo’n gepriegel.
Maar uiteindelijk is het gelukt met wat mais er op,
daarna uitgooien vlak bij die grote vissenkop.
Even trilt de dobber lichtjes heen en weer,
vervolgens een kolk en ik ziet mijn dobber niet meer.
Gelijk die spanning op de lijn,
en ik voelt het gelijk…deze vis voelt fijn.
Dit is die vis waar ik altijd op heb gewacht,
maar dat ik hem hier zou vangen had ik nooit gedacht.
Een gevoel van angst overvalt mij spontaan,
deze vis mag ik er echt niet vandoor laten gaan.
Dat mag echt niet gebeuren gaat het door mijn kop,
nee echt niet ik geef nu niet op!
Langzaam maar zeker komt de vis dichterbij,
kom maar hier vis…je bent van mij.
Het laatste metertje, richting het net,
En dan een schreeuw, vervuld van pret.
IK HEB HEM, IK HEB HEM, roep ik luid,
hij is binnen, de buit.
Even wegen, en foto’s en dan wordt hij weer terug gezet,
hij ligt even stil en dan schiet hij weg als een raket.
Ik zie hem zwemmen met onder de waterspiegel zijn brede rug,
tot ziens goeie vriend, ik zie je snel terug
groeten quido 
Reageer