Hij stond al heel lang in de agenda een dagje naar de IJssel met F.Pulles maar door drukke werkzaamheden kam het er maar niet van.
Maar met de huidige stand van de IJssel en de goede visvangsten van de laatste tijd moest het er toch maar eens van komen.
Dus een paar weken geleden de agenda’s toch maar eens naast elkaar gelegd en voor zondag 4 okt afgesproken.
De week ervoor druk heen en weer gemaild over het hoe, wat en waar, maar toen dreigde het weer roet in het eten te gooien.
Weersvoorspelling voor zondag 90% kans op neerslag en windkracht 5-6.
Dus afgesproken om zaterdag nog even te overleggen en gelukkig viel het een beetje mee, zaterdag stond er wel een straffe wind, maar het viel hier nog wel mee.
Na enige aarzeling toch de knoop doorgehakt, we gokken het er op en we kunnen hooguit nat worden.
Omdat de uitgekozen stek ook een favoriete stek is voor onze oosterburen afgesproken dat we er om 6.30 uur voor het licht worden zouden zijn.
Terwijl ik rond 6.15 uur net in Deventer reed een telefoontje van Frank , "het zou toch wel doorgaan", maar nee Frank was al wat eerder van huis gegaan en was er al.
Dus het gaspedaal wat dieper ingetrapt en onder het mom van "zo vroeg op zondagmorgen is er toch geen politie" was ik goed 10 minuten later ook op de afgesproken plaats.
In het stikkedonker overlegd wat we gingen doen en toch maar besloten meteen door te rijden naar de visstek.
“Als jij nu een eind achter me blijft dan kun je, als ik vast kom te zitten, altijd nog terug” en zo naar de stek gereden maar het viel ondanks de regen van gisteren reuze mee met de gladde klei, onderweg kwamen we al wel een busje tegen, "het zal toch niet dat er al iemand zit hé", maar nee we hadden geluk, niemand te zien.
Na een half uurtje begon het al wat te schemeren en kon begonnen worden met het opbouwen van de stek. Natuurlijk wel rustig aan, want als het nog zo donker is dan wordt de lijn goed door alle ogen zien te krijgen en een onderlijntje knopen een hele onderneming als je beide de 45 al voorbij bent.
Rond 7.30 uur konden we beginnen met vissen en na een korte uitleg kondigden de eerste vissen zich direct al aan.
Eerst nog kleintjes maar ze werden al snel groter en groter en nog groter.
Probleem was wel dat je voordurend moest zoeken naar vis, je kreeg ze niet op je voerstek.
Zelf begon ik met 60 gram en kon deze op zo’n 25m nog goed aan de bodem houden.
Kun je je het voorstellen 25m ver in de IJssel met slechts 60 gram vol in de stroming? Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zo heb kunnen vissen.
Frank zocht het direct wat verder weg en kon 80 gram prima houden.
Zoals gezegd werd er direct al vis gevangen, in het begin ging het bij mij als een speer en bij Frank wat minder, maar telkens viel het stil en moest je weer op zoek naar de vis, 5 slagen er bij, 5 slagen er af, voor de voerstek, achter de voerstek, op 20m op 45m telkens een stuk of 3 vissen en dan was het weer voorbij.
Na een uurtje begon Frank ook aardig te vangen en met het zonnetje er bij was het gewoon heerlijk om daar te zitten en als er dan ook nog regelmatig windes van rond het kilo gevangen werden dan kun je je wel voorstellen dat we ons prima vermaakten.
Tegen de middag werd dat toch wel minder toen zich donker wolken melden waar even later flink wat regen uit kwam.
Maar de vis trok zich hier niets van aan en telkens kon er een leuke winde, een mooie brasem of kolblei geland worden.
2 uur later liet het zonnetje zich weer voorzichtig zien en werd het ondanks dat de wind een heel stuk had aangehaald ook weer een stuk aangenamer.
Maar de aanbeten werden nu toch een ook een heel stuk minder en regelmatig zat je een kwartier naar een bewegingsloze top te kijken.
Dus dan maar experimenteren, lichtere korf, zwaardere korf, wat verder weg, nog zwaardere korf, ander soort korf, nog zwaardere korf en telkens leverde dat weer wat vissen op.
De keuze om dan maar ver achter de voerstek (zo’n 10m) te gaan vissen was blijkbaar een goede want bijna meteen knalde de top van de feeder met een grof geweld naar beneden en kondigde zich een heftig bonkende vis aan die zich maar heel langzaam gewonnen wilde geven.
Onder de kant kwam een grote dikke brasem naar boven en eenmaal in het schepnet bleek hij gewoon te zwaar om zo maar even op te tillen (schat dat hij toch aardig richting de 3 kilo ging).
Ook het onthaken werd een probleem want ondanks dat ik toch bepaald geen kleine handen heb was de vis gewoon te dik en te zwaar om goed vast te pakken.
een dikke IJsselbrasem
Door zo flink voor en achter de voerstek te vissen bleven de vissen gewoon binnen druppelen en was het ook al van “nou dat kon wel eens een aardig totaalgewicht worden”.
Tegen 16.00 uur was het tijd om huiswaarts te gaan en de leefnetten te legen en toen werd ook wel duidelijk waarom we het eigenlijk nog te leuk vonden om naar huis te gaan.
ja dat gaat echt richting de 20 a 25 Kg
Dus de leefnetten maar even iets uit het water getild voor de foto's en toen direct omgedraaid zodat de vis weg kon zwemmen.
Denk wel dat als je zo’n gevuld leefnet van Frank ziet
of zo’n leefnet van mij
dat je dan rustig kunt stellen dat, ondanks dat de barbeel zich niet heeft laten zien, we ons prima hebben vermaakt en afgesproken hebben dit nog eens te herhalen.
suc6
Gerrit
Maar met de huidige stand van de IJssel en de goede visvangsten van de laatste tijd moest het er toch maar eens van komen.
Dus een paar weken geleden de agenda’s toch maar eens naast elkaar gelegd en voor zondag 4 okt afgesproken.
De week ervoor druk heen en weer gemaild over het hoe, wat en waar, maar toen dreigde het weer roet in het eten te gooien.
Weersvoorspelling voor zondag 90% kans op neerslag en windkracht 5-6.
Dus afgesproken om zaterdag nog even te overleggen en gelukkig viel het een beetje mee, zaterdag stond er wel een straffe wind, maar het viel hier nog wel mee.
Na enige aarzeling toch de knoop doorgehakt, we gokken het er op en we kunnen hooguit nat worden.
Omdat de uitgekozen stek ook een favoriete stek is voor onze oosterburen afgesproken dat we er om 6.30 uur voor het licht worden zouden zijn.
Terwijl ik rond 6.15 uur net in Deventer reed een telefoontje van Frank , "het zou toch wel doorgaan", maar nee Frank was al wat eerder van huis gegaan en was er al.
Dus het gaspedaal wat dieper ingetrapt en onder het mom van "zo vroeg op zondagmorgen is er toch geen politie" was ik goed 10 minuten later ook op de afgesproken plaats.
In het stikkedonker overlegd wat we gingen doen en toch maar besloten meteen door te rijden naar de visstek.
“Als jij nu een eind achter me blijft dan kun je, als ik vast kom te zitten, altijd nog terug” en zo naar de stek gereden maar het viel ondanks de regen van gisteren reuze mee met de gladde klei, onderweg kwamen we al wel een busje tegen, "het zal toch niet dat er al iemand zit hé", maar nee we hadden geluk, niemand te zien.
Na een half uurtje begon het al wat te schemeren en kon begonnen worden met het opbouwen van de stek. Natuurlijk wel rustig aan, want als het nog zo donker is dan wordt de lijn goed door alle ogen zien te krijgen en een onderlijntje knopen een hele onderneming als je beide de 45 al voorbij bent.
Rond 7.30 uur konden we beginnen met vissen en na een korte uitleg kondigden de eerste vissen zich direct al aan.
Eerst nog kleintjes maar ze werden al snel groter en groter en nog groter.
Probleem was wel dat je voordurend moest zoeken naar vis, je kreeg ze niet op je voerstek.
Zelf begon ik met 60 gram en kon deze op zo’n 25m nog goed aan de bodem houden.
Kun je je het voorstellen 25m ver in de IJssel met slechts 60 gram vol in de stroming? Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zo heb kunnen vissen.
Frank zocht het direct wat verder weg en kon 80 gram prima houden.
Zoals gezegd werd er direct al vis gevangen, in het begin ging het bij mij als een speer en bij Frank wat minder, maar telkens viel het stil en moest je weer op zoek naar de vis, 5 slagen er bij, 5 slagen er af, voor de voerstek, achter de voerstek, op 20m op 45m telkens een stuk of 3 vissen en dan was het weer voorbij.
Na een uurtje begon Frank ook aardig te vangen en met het zonnetje er bij was het gewoon heerlijk om daar te zitten en als er dan ook nog regelmatig windes van rond het kilo gevangen werden dan kun je je wel voorstellen dat we ons prima vermaakten.
Tegen de middag werd dat toch wel minder toen zich donker wolken melden waar even later flink wat regen uit kwam.
Maar de vis trok zich hier niets van aan en telkens kon er een leuke winde, een mooie brasem of kolblei geland worden.
2 uur later liet het zonnetje zich weer voorzichtig zien en werd het ondanks dat de wind een heel stuk had aangehaald ook weer een stuk aangenamer.
Maar de aanbeten werden nu toch een ook een heel stuk minder en regelmatig zat je een kwartier naar een bewegingsloze top te kijken.
Dus dan maar experimenteren, lichtere korf, zwaardere korf, wat verder weg, nog zwaardere korf, ander soort korf, nog zwaardere korf en telkens leverde dat weer wat vissen op.
De keuze om dan maar ver achter de voerstek (zo’n 10m) te gaan vissen was blijkbaar een goede want bijna meteen knalde de top van de feeder met een grof geweld naar beneden en kondigde zich een heftig bonkende vis aan die zich maar heel langzaam gewonnen wilde geven.
Onder de kant kwam een grote dikke brasem naar boven en eenmaal in het schepnet bleek hij gewoon te zwaar om zo maar even op te tillen (schat dat hij toch aardig richting de 3 kilo ging).
Ook het onthaken werd een probleem want ondanks dat ik toch bepaald geen kleine handen heb was de vis gewoon te dik en te zwaar om goed vast te pakken.
een dikke IJsselbrasem
Door zo flink voor en achter de voerstek te vissen bleven de vissen gewoon binnen druppelen en was het ook al van “nou dat kon wel eens een aardig totaalgewicht worden”.
Tegen 16.00 uur was het tijd om huiswaarts te gaan en de leefnetten te legen en toen werd ook wel duidelijk waarom we het eigenlijk nog te leuk vonden om naar huis te gaan.
ja dat gaat echt richting de 20 a 25 Kg
Dus de leefnetten maar even iets uit het water getild voor de foto's en toen direct omgedraaid zodat de vis weg kon zwemmen.
Denk wel dat als je zo’n gevuld leefnet van Frank ziet
of zo’n leefnet van mij
dat je dan rustig kunt stellen dat, ondanks dat de barbeel zich niet heeft laten zien, we ons prima hebben vermaakt en afgesproken hebben dit nog eens te herhalen.
suc6
Gerrit
Reageer