Ik heb al een paar keer mijn vismaat meegenomen om een andere tak
van Hengelsport te laten beleven.
Normaliter is hij witvisser, ik zelf dito, doch de herfstmaanden staat
voor mij in het teken van de Snoek.
Hij zelf had het nog nooit gedaan en wilde het wel eens leren.
Ik had hem al een paar keer meegenomen, maar kon hij alleen maar
toekijken hoe ik ving.
Zelfs op trefzekere lokatie's kon het hem niet lukken om een "visje" te vangen.
Wel had hij al een paar keer beet gehad, maar door volwassen "jeugdige"
onstuimigheid telkens verspeeld.
Tot afgelopen weekend, de weersberichten waren goed, bewolkt regen en
wind kortom alle weerscondities waar deze pupilvisser voor huiverde.
Dus zaterdagochtend het wekkertje gezet en om 8:00 kwam hij
aangekachelt met zijn autootje.
Spulletjes ingeladen en naar het water.
Nu was mijn streven om dit keer mijn vissen te laten voor wat het was en hem
een beetje meer aan te sturen.
Dus eigenlijk kon ik bij voorbaat mijn bek afvegen qua visvangst voor deze dag.
De eerste lokatie was een leuk gemaaltje en had er een goed gevoel bij doch
na een uurtje begon dat ding te draaien en werd de situatie onhandelbaar voor hem.
Normaliter vind ik zo'n stromend gemaal wel intressant maar het moest met name
voor mijn maat visbaar blijven.
Dus de boel maar ingepakt en een andere lokatie geprobeert.
Ik wist een bepaalde duiker waar rond deze tijd veel snoek vertoefd en dus zijn
we die kant maar opgegaan.
Ik aan de ene kant en mijn maat aan de andere kant ( de diepere zijde ).
Na een kwartiertje riep hij ineens van @#$@ ik zit vast.
Dus ik kijk op en zie zo zijn lijn tegen de stroming oplopen, zijn gezicht begon
helemaal te vertrekken......
Ik..ik......heb beet, en hij zit gehaakt.
Nerveus als hij was begon hij driftig te zwengelen aan zijn molen.
Ahah, pompen met die stok en rustig aan, na een (ietwat te lange) leuke dril kon
hij eindelijk zijn eerste Snoekje landen, niet al te groot maar wel tegen de 70 Cm aan.
Uiteraard moest er even geposeerd worden, waarna het diertje weer terug in het water kon.
Zo zei hij, nu kan de foto van mijn vrouw van het nachtkastje en komt hij erin...........
Trots als een pauw bekeek hij de foto op zijn camera.
Vlug nieuw aas erop en weer verder.
Na een uurtje begon de tijd te dringen ( moeders moest nog boodschappen doen enz.enz.).
Dus zei ik tegen hem, nog één worp om het af te leren en dan inpakken.
De woorden waren nog niet uitgesproken of zijn drijver begon plots weg te
glijden onder wat losdrijvende bladafval.........................beet............
Nu had ik besloten om helemaal niets te zeggen en hem alles te laten doen en bedenken.
De dril ging harstikke leuk en dit keer niet nodeloos lang, dus rap daarop
gleed exemplaar 2 in zijn netje.
Een leuk diertje van amper 60 Cm, maar vis is vis.
Zijn dag kon niet meer stuk en ik weet zeker dat ik dit nog vaak kan aanhoren.
In de auto vroeg hij mij, morgen weer?
Wat mij betreft wel, maar even in overleg met het thuiscomitee
( ik vis normaliter geen 2 dagen achtereen omdat ik in het weekend ook thuis voor de kinderen wil zijn ).
Anders vraag jij mijn vrouw maar of je mij mag lenen voor morgen, grapte ik naar hem.
..................Heeft hij dus gedaan ook...............
Uiteraard kon moeders thuis daar geen nee tegen zeggen, en zo gezegd zo gedaan.
Vanmorgen rond achten weer in de auto richting de waterkant.
De eerste 2 uurtjes heb ik staan zielig te zijn onder een brug dankzij harde regenbuien
( ook ik heb grenzen ).
En omdat de aanbeten uitbleven zijn we uitgeweken naar een ander water.
Daar aangekomen wist ik 1 snoekje aan de wal te krijgen en daarna kwam er een
bootje met viskerlu bij ons stekje ronddobberen en na het zien van een misselijk
schouwspel van hoe sla ik een vis dood aan de rand van een boot met 10 klappen,
zijn we maar weggegaan naar een ander stek ( omdat mijn bloeddruk aardig omhoog
ging en om escalatie te voorkomen, ik was goed over de rooie).
'Daar kan ik niet over, zo'n juppyboot van pa en ma en dan zo met dieren omgaan.
Dus maar weer in de auto en toen zijn we gegaan naar een prachtig afwa******skanaaltje.
Mijn maat was nog bezig om zijn stok klaar te maken,
toen mijn molen als een gek begon te gieren.
Na een leuke dril kreeg ik een nog leukere verrassing,
op een geheel onverwachte plek een hele mooie snoekbaars van een leuke 68 Cm.
Och en dat binnen 5 minuten, niet slecht.
Mijn maat had nog steeds niets gezien op zijn hengel
( ach, ik moest nog wat inhalen van de dag ervoor natuurlijk ).
Uiteraard moest het diertje voordat ze teruggezet werd even op de foto.
Had ik ook nog even mijn moment......
Opnieuw weer een diepvriesvisje eraan geknoopt en even met een franse slag in het water
gelegd omdat moeder natuur riep ( even tegen een boom aanstaan ).
Ik had amper de tijd om hem af te schudden of mijn lijn begon weer af te lopen,
zou niet gekker worden...
Wel dus, een leuk snoekje van rond de 70 a 80 Cm.
Na een fotootje dat diertje weer teruggezet en opnieuw ingeworpen om
daarna even bij mijn maat te kijken.
Kort daarop begon zag ik plots mijn drijver voorbijkomen???????????
Na een kleine stevige looppas de stok in de handen genomen om daarna mis te slaan, jammer.
Ach het geluk kan toch niet voortduren toch?
Wel dus, op het moment dat ik mijn aas weer in het water legde,
ging hij ineens aan de haal.
Mijn maat was ondertussen even naar zijn auto gegaan om zijn thermos te halen.
Kon ik mij nog even alleen vermaken, molentje dicht en de haak gezet.
Plots werd de stok bijna uit mijn hand gerukt en trok krom vanuit de heft,
tjezuuuuus wat is dit?
Zoveel snoer had ik er nu ook weer niet op zitten dus ik moest maar
even een stuk met het dier meelopen.
Na een 10 minuten en een meter of 20 verder kwam er eindelijk
beweging in de bovenste waterlaag.
Maar ze wilde zich niet overgeven en ik had nog geen vis gezien,
dit moest toch wel een dikke zijn.
Maar een aantal minuten later kwam ze boven, een pracht van een dier,
in de volle glorie kwam ze langszij te zwemmen,
en na dat we elkaar bewondert hadden dook ze weer weg de diepte in.
Ondertussen had mijn maat al het net gehaald en begon te stotteren van daar past ie nooit in.......
Ach de ervaring leert dat als ze over de helft in het net zit is het voldoende om
haar uit het water te krijgen.
Ik doe het altijd met een net,
kieuwgreep pas ik niet meer toe na dat eens een keer te diep gegrepen had en mijn klauwen open had liggen.
Na de laatste run gaf ze zich over en liet zich zonder slag of stoot in het net glijden.
Een prachtdame, zekers tegen de meter aan.( bleek later 97 Cm te zijn ).
Een dame met pit.
Dus ik had de schade van de dag ervoor ruim ingehaald.
We hebben daarna nog even een bak koffie gehad om daarna tevreden
huiswaards te keren.
Vond het alleen jammer dat mijn maat dit keer niet was gelukt om wat te vangen,
maar hij had gisteren zijn dag en ik vandaag.
In ieder geval, ondanks het geringe aantal kunnen we beide terugkijken op een geslaagd weekend.
van Hengelsport te laten beleven.
Normaliter is hij witvisser, ik zelf dito, doch de herfstmaanden staat
voor mij in het teken van de Snoek.
Hij zelf had het nog nooit gedaan en wilde het wel eens leren.
Ik had hem al een paar keer meegenomen, maar kon hij alleen maar
toekijken hoe ik ving.
Zelfs op trefzekere lokatie's kon het hem niet lukken om een "visje" te vangen.
Wel had hij al een paar keer beet gehad, maar door volwassen "jeugdige"
onstuimigheid telkens verspeeld.
Tot afgelopen weekend, de weersberichten waren goed, bewolkt regen en
wind kortom alle weerscondities waar deze pupilvisser voor huiverde.
Dus zaterdagochtend het wekkertje gezet en om 8:00 kwam hij
aangekachelt met zijn autootje.
Spulletjes ingeladen en naar het water.
Nu was mijn streven om dit keer mijn vissen te laten voor wat het was en hem
een beetje meer aan te sturen.
Dus eigenlijk kon ik bij voorbaat mijn bek afvegen qua visvangst voor deze dag.
De eerste lokatie was een leuk gemaaltje en had er een goed gevoel bij doch
na een uurtje begon dat ding te draaien en werd de situatie onhandelbaar voor hem.
Normaliter vind ik zo'n stromend gemaal wel intressant maar het moest met name
voor mijn maat visbaar blijven.
Dus de boel maar ingepakt en een andere lokatie geprobeert.
Ik wist een bepaalde duiker waar rond deze tijd veel snoek vertoefd en dus zijn
we die kant maar opgegaan.
Ik aan de ene kant en mijn maat aan de andere kant ( de diepere zijde ).
Na een kwartiertje riep hij ineens van @#$@ ik zit vast.
Dus ik kijk op en zie zo zijn lijn tegen de stroming oplopen, zijn gezicht begon
helemaal te vertrekken......
Ik..ik......heb beet, en hij zit gehaakt.
Nerveus als hij was begon hij driftig te zwengelen aan zijn molen.
Ahah, pompen met die stok en rustig aan, na een (ietwat te lange) leuke dril kon
hij eindelijk zijn eerste Snoekje landen, niet al te groot maar wel tegen de 70 Cm aan.
Uiteraard moest er even geposeerd worden, waarna het diertje weer terug in het water kon.
Zo zei hij, nu kan de foto van mijn vrouw van het nachtkastje en komt hij erin...........
Trots als een pauw bekeek hij de foto op zijn camera.
Vlug nieuw aas erop en weer verder.
Na een uurtje begon de tijd te dringen ( moeders moest nog boodschappen doen enz.enz.).
Dus zei ik tegen hem, nog één worp om het af te leren en dan inpakken.
De woorden waren nog niet uitgesproken of zijn drijver begon plots weg te
glijden onder wat losdrijvende bladafval.........................beet............
Nu had ik besloten om helemaal niets te zeggen en hem alles te laten doen en bedenken.
De dril ging harstikke leuk en dit keer niet nodeloos lang, dus rap daarop
gleed exemplaar 2 in zijn netje.
Een leuk diertje van amper 60 Cm, maar vis is vis.
Zijn dag kon niet meer stuk en ik weet zeker dat ik dit nog vaak kan aanhoren.
In de auto vroeg hij mij, morgen weer?
Wat mij betreft wel, maar even in overleg met het thuiscomitee
( ik vis normaliter geen 2 dagen achtereen omdat ik in het weekend ook thuis voor de kinderen wil zijn ).
Anders vraag jij mijn vrouw maar of je mij mag lenen voor morgen, grapte ik naar hem.
..................Heeft hij dus gedaan ook...............
Uiteraard kon moeders thuis daar geen nee tegen zeggen, en zo gezegd zo gedaan.
Vanmorgen rond achten weer in de auto richting de waterkant.
De eerste 2 uurtjes heb ik staan zielig te zijn onder een brug dankzij harde regenbuien
( ook ik heb grenzen ).
En omdat de aanbeten uitbleven zijn we uitgeweken naar een ander water.
Daar aangekomen wist ik 1 snoekje aan de wal te krijgen en daarna kwam er een
bootje met viskerlu bij ons stekje ronddobberen en na het zien van een misselijk
schouwspel van hoe sla ik een vis dood aan de rand van een boot met 10 klappen,
zijn we maar weggegaan naar een ander stek ( omdat mijn bloeddruk aardig omhoog
ging en om escalatie te voorkomen, ik was goed over de rooie).
'Daar kan ik niet over, zo'n juppyboot van pa en ma en dan zo met dieren omgaan.
Dus maar weer in de auto en toen zijn we gegaan naar een prachtig afwa******skanaaltje.
Mijn maat was nog bezig om zijn stok klaar te maken,
toen mijn molen als een gek begon te gieren.
Na een leuke dril kreeg ik een nog leukere verrassing,
op een geheel onverwachte plek een hele mooie snoekbaars van een leuke 68 Cm.
Och en dat binnen 5 minuten, niet slecht.
Mijn maat had nog steeds niets gezien op zijn hengel
( ach, ik moest nog wat inhalen van de dag ervoor natuurlijk ).
Uiteraard moest het diertje voordat ze teruggezet werd even op de foto.
Had ik ook nog even mijn moment......
Opnieuw weer een diepvriesvisje eraan geknoopt en even met een franse slag in het water
gelegd omdat moeder natuur riep ( even tegen een boom aanstaan ).
Ik had amper de tijd om hem af te schudden of mijn lijn begon weer af te lopen,
zou niet gekker worden...
Wel dus, een leuk snoekje van rond de 70 a 80 Cm.
Na een fotootje dat diertje weer teruggezet en opnieuw ingeworpen om
daarna even bij mijn maat te kijken.
Kort daarop begon zag ik plots mijn drijver voorbijkomen???????????
Na een kleine stevige looppas de stok in de handen genomen om daarna mis te slaan, jammer.
Ach het geluk kan toch niet voortduren toch?
Wel dus, op het moment dat ik mijn aas weer in het water legde,
ging hij ineens aan de haal.
Mijn maat was ondertussen even naar zijn auto gegaan om zijn thermos te halen.
Kon ik mij nog even alleen vermaken, molentje dicht en de haak gezet.
Plots werd de stok bijna uit mijn hand gerukt en trok krom vanuit de heft,
tjezuuuuus wat is dit?
Zoveel snoer had ik er nu ook weer niet op zitten dus ik moest maar
even een stuk met het dier meelopen.
Na een 10 minuten en een meter of 20 verder kwam er eindelijk
beweging in de bovenste waterlaag.
Maar ze wilde zich niet overgeven en ik had nog geen vis gezien,
dit moest toch wel een dikke zijn.
Maar een aantal minuten later kwam ze boven, een pracht van een dier,
in de volle glorie kwam ze langszij te zwemmen,
en na dat we elkaar bewondert hadden dook ze weer weg de diepte in.
Ondertussen had mijn maat al het net gehaald en begon te stotteren van daar past ie nooit in.......
Ach de ervaring leert dat als ze over de helft in het net zit is het voldoende om
haar uit het water te krijgen.
Ik doe het altijd met een net,
kieuwgreep pas ik niet meer toe na dat eens een keer te diep gegrepen had en mijn klauwen open had liggen.
Na de laatste run gaf ze zich over en liet zich zonder slag of stoot in het net glijden.
Een prachtdame, zekers tegen de meter aan.( bleek later 97 Cm te zijn ).
Een dame met pit.
Dus ik had de schade van de dag ervoor ruim ingehaald.
We hebben daarna nog even een bak koffie gehad om daarna tevreden
huiswaards te keren.
Vond het alleen jammer dat mijn maat dit keer niet was gelukt om wat te vangen,
maar hij had gisteren zijn dag en ik vandaag.
In ieder geval, ondanks het geringe aantal kunnen we beide terugkijken op een geslaagd weekend.
Reageer