Welkom bij Visserslatijn Nederland

Nu op Visserslatijn...

Snoekbaars
Hemelvaartsweekend 2011 hadden we een huisje te leen gekregen in België, midden in de Belgische Ardennen. Het weer beloofde niets dan goeds, dus met goeie goesting laadden wij de auto in en reden we die...
Lees meer ...


Leden Login

De eerste keer dat u inlogt, dient u dat twee keer achter elkaar te doen

Account aanmaken

Om in te loggen op deze website, dient u een account aan te maken.

U kunt het gratis account aanmaken op ons forum.

Wachtwoord vergeten

Uw nieuwe wachtwoord wordt per email naar u verzonden.

Letop! Thans buiten gebruik!

Visserslatijn Nederland

Karpervissen bij de watervallen van Coo

Hemelvaartsweekend 2011 hadden we een huisje te leen gekregen in België, midden in de Belgische Ardennen. Het weer beloofde niets dan goeds, dus met goeie goesting laadden wij de auto in en reden we die kanten op. Ik had mijn visspullen meegenomen omdat er potentieel mooi water in de buurt lag. Was het niet voor karper, dan toch in ieder geval wel voor forel. Ik heb de ballen verstand van forelvissen, maar zoals het ieder goed geaarde karpervisser betaamt is mijn motto; “hoe moeilijk kan het nou eigenlijk zijn?”

Christian AckermansDoor gastauteur Chris Ackermans

Een paar vrienden van ons waren er al eens geweest en van één van hen had ik van te horen gekregen dat er volgens hem niet veel karper in de buurt zat. Jammerlijk voorteken, maarja, spullen lagen toch al in de wagen dusss… Bij ons huisje aangekomen ‘rook’ het ook niet echt naar vis. We zaten stijf tegen een helling geplakt met enkel varens, bramen en dennenbomen in een straal van minstens 5 km. Vrouw blij, hond blij, ikke iets minder blij.

Wij dus wandelen en al vrij snel op onze wandeling naar beneden zag mijn oog water.

Ten eerste was er het riviertje de Amblève, welke de wereldberoemde watervallen van Coo voedt. Een vrij brede rivier waar op dat moment (begin juni) niet heel veel water in stond. De watervallen van Coo was dan ook de waterval van Coo geworden.
Honderden toeristen in de buurt natuurlijk die met zijn allen stonden te gluren naar een stroompje water waar Manneke Pis om zou moeten lachen. Dus wij niet bijzonder onder de indruk vanaf de watervallen weer omhoog gelopen naar het gedeelte achter de watervallen, waar we een ander water hadden zien liggen. Nou water was het zeker.

Coo KarperOp het plaatje hiernaast zie je mooi de vorm en de zones waar gevist mag worden. Al deze informatie had ik thuis al verzameld, maar nergens bleek uit dat het hier goed vissen was. Niets vond ik op de forums of via Google.

Het water dat we hadden gevonden bleek gebruikt te worden voor het opwekken van electriciteit. Nu is dit meestal iets waar karpervissers de oren beginnen te spitsen. Vaak wordt het water dan ‘gebruikt’ om een centrale te koelen en wordt dit warme water dan weer geloosd in datzelfde water. Dit leidt tot een speciaal mini-ecosysteempje waar karper zich, vooral in de koude maanden erg op zijn of haar gemak voelt. Dit was nu echter niet het geval. Dit meer blijkt gebruikt te worden als een opvangbassin voor water wat uit twee nog hogere meren naar beneden komt.

Coo KarperBovenin de foto ziet men de twee ‘hoge’ meren waar vanuit het water naar beneden loopt. In het midden van de foto in de vorm van een hoefijzer het ‘Lac inférieur de Coo’. Eronder slingert l’Amblève. Zoals men ziet ligt het redelijk afgeschermd en mede omdat toeristen over het algemeen kinderen hebben die zeuren en niet meer willen lopen dan 175 meter, waren er opmerkelijk weinig mensen te vinden rondom dit meer.
Maar goed, vrouwlief, Schotse terriër en ik rondje lopen rondom het buitenste gedeelte van het hoefijzer, zeg maar van digue tot digue. Schitterend rondje, mooi weer, weinig muggen, geen enkele vis of visser of blinker of haak zien liggen of hangen. Nou kon niet missen zou je zeggen. Helemaal aan het einde van ons rondje kwam ik een jongeman tegen met een shirt aan met een karper erop… DAT is wat je wilt zien op zo’n moment van laagconjunctuur in je vertrouwensgraad! Hij zei dat er wel karper zat, maar dat ze moeilijk te vangen zijn, en dat er hier voor de rest nooit iemand vist. Er zaten visjes tot een pond of 25, maar die zag je zelden. Het water was een meter of 30 diep. Nou, toch mooie info!

Diezefde avond liepen we na het eten nog een keertje langs het meer; het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Toen werden we geconfronteerd met iets bijzonders, iets wat ik nog niet eerder had meegemaakt en als zodanig niet kende.
Het water stond namelijk een meter of 3 hoger dan het die middag had gestaan. Dit was wel te begrijpen, aangezien we informatieborden rondom de centrale hadden gelezen, maar ik had niet verwacht dat het zo veel omhoog zou komen. Het water had bezit genomen van grasvelden, struiken, bomen en bloemen over zeker 25 meter vanaf het lage punt zoals we die middag hadden gezien. De plekken waar ik die middag had gelopen op zoek naar sporen waren helemaal verdwenen. Het water was kraakhelder, en dus kon je op sommige stukken makkelijk meters naar beneden het water inkijken. Je zag dan dus de taluuds weg lopen het water in, maar deze waren helemaal begroeid. Je zag gras en bloemetjes en struikjes en besjes, maar dan onder water. Het leek wel een beetje op die attractie in de Efteling waar je langs al die elfjes en weet-ik-niet-wat gaat, maar dan onder water. Echt mooi om te zien, en dat doet dan de karper-griep weer oplaaien!
Ik had nog steeds niet 1 vis gezien, maar ik besloot toch mijn geluk te gaan beproeven, zomaar voor een paar uurtjes.

Mijn moeder en haar vriend waren naar Coo gekomen voor de gezelligheid, en zij hadden de zoon van de vriend meegenomen. Sven heettie, en hij was al wel eens vaker voor een nachtje of twee met mij mee gegaan. Bij aankomst stond het water alweer redelijk hoog, maar nog niet zo hoog als de avond daarvoor. Leek mij een goeie zaak, ik weet niets van karpervissen met eb en vloed, maar ik weet wel dat wij op de Oosterschelde beduidend meer vingen met opkomend tij. Dus ik gooi mijn hengels in. Twee hengels met zachte mais; 1 pop-up en 1 zinkend en 2 hengels met boilie, beide pop-up. Leek mij logisch pop-up te gaan zitten vissen, omdat ik niet ver uit de kant lag, en ik zeker wist dat minstens twee van de vier constructies (letterlijk!) in kniehoog gras lagen.
Eén van de 4 hengels (op mais), lag tussen de bomen aan mijn rechterkant, bomen die overdag niet in het water staan. De kans dat ik een eventuele vis die ik beet zou krijgen hier tussenuit zou kunnen trekken was verwaarloosbaar, maar goed, eerst beet krijgen, dan verder zien, desnoods spring ik het water wel in. Mijn tweede hengel rechts en mijn middelste linker lagen rechtuit, de rechter een meter of 15 uit de kant (naast een bosje dat normaal op het droge puntje staat) en mijn linker heb ik een meter of 5 uit de kant gegooid, midden in het gras, zag je zo liggen! De meest linkse hengel lag richting een aangespoelde dode boom een meter of 50 helemaal naar links tegen de kant.

Coo Karper

Rechts van mijn hengels. Drie uur later staat alles tot de pijl onder water.

Nou, wachten maar. Was niet heel vervelend met goed gezelschap, een lekker frikandelleke van de bbq en een biertje! Het water kwam zoals verwacht nog verder omhoog totdat het nog maar zo’n 50 cm onder de stoep stond waar wij zaten. Mijn midden-linker constructie was niet meer te zien, stond nu zo’n meter of iets meer water boven.
Nog steeds niks gezien of gehoord hè, en op een gegeven moment gaat iedereen twijfelen natuurlijk!
Nou was niet nodig hoor. Een uur of twee nadat we waren aangekomen zag ik het eerste teken; een schitterend schubje zwom in serene rust naar en piepklein kommetje (niet groter dan 4 vierkante meter) precies onder mijn hengeltoppen. Als ik mijn aas twee uur geleden recht onder mijn top met de hand weg had gelegd, had ik nu stuiterend op een barbequetafel-bankje gezeten!

Coo Karper

Precies in het midden van de foto onderaan zie je waar 2 uur later een karper precies onder mijn toppen zou zwemmen.

Nou dat was niet het enige dat er gebeurde. Links en rechts begonnen vissen boven te komen en te rollen en opeens zag ik aasbellen in de buurt. Er gebeurde echter nog zeker anderhalf uur niets.
Toen opeens een piepje…geen wind, geen vogel…..maar ook geen vervolg, niets meer.
Dan een tik op mijn top…de linkerhengel…paar piepjes, top buigt naar beneden, springt weer los..
Raar. Weer, top naar beneden, lijkt op het slaan van een kop. Weer, piepjes, weer hetzelfde, ik ruk mijn hengel uit de steunen en sla aan….
Hartstikke mis…gat in de lucht, lood vliegt me bijna om de oren. Balen, hoe kan dat nou? Nieuwe haken zoals altijd, pop-up constructie met boilie, moet toch niet zo moeilijk zijn…
Maarja, wat doe je eraan? Dus opnieuw ingooien, op de steunen leggen en wachten.
Een uurtje gebeurde er niets, de zon ging onder achter de bergen en de schaduw viel over het water. Dit gaf mij de kans tussen de bomen aan mijn rechterkant door de waterspiegel heen te kijken om te zien of de dames daar misschien korter op de kant zaten. De bomen stonden een meter of 75 verder naar rechts met de stuw daar vlak naast. Ik loop daarheen over het half ondergelopen paadje totdat ik midden tussen de bomen in het water sta.

Dan breekt de pleuris uit, zonder ook maar een piepje waarschuwing gilt de Delkim het uit. Ik vlieg zo’n beetje richting mijn hengels, en zie dat de top van mijn hengel omhoog schiet, Sven heeft al aangeslagen! Direct hoor ik het lopen van de slip van de Daiwa… Het is mijn middenste linker hengel die is gaan lopen, en goed ook!
Ik pak de hengel van hem over en draai de slip een tandje dichter. De vis trekt als een idioot draad van de spoel, en schiet met een noodgang weg van de kant, de diepte in.
Meer dan een minuut blijft de vis draad pakken totdat ik deze eerste krachtsinspanning een halt toe kan roepen. Mijn lijn loopt bijna direct naar beneden toe, en alleen onze lieve heer weet wat daar wel niet allemaal in het water groeit. Zoiezo niets aan te doen, maar stukje bij beetje lukt het me de vis wat dichter onder de oppervlakte te krijgen.
Ik weet dat er rechts en links bessenbosjes onder water staan, al kan ik deze nu totaal niet zien.
Een minuut of 10 spelen we touwtje-trek totdat de vis moe begint te worden en voor het eerst door de oppervlakte breekt. Het is een spiegeltje van en pond of 15 met een mooie tekening op haar rug. Ze geeft zich nog niet gewonnen, en draait nog een keer of 3 weg de diepte in, alvorens Sven het net onder haar kan schuiven.
De vis weegt inderdaag een kilo of 7 a 8, en wegen leek me dan ook niet nodig. Een kiekje leek me wel nodig, en na samen op de gevoelige plaat vast te zijn gelegd, zet ik madame weer terug in haar natuurlijke element.

Coo KarperDe voldoening hierna was bij ons beiden groot. We hadden vis gevangen waar we dit niet verwacht hadden. Ik heb wel eerder op water gevist met hoogteverschil, maar dit door sluizen en gemalen, nog nooit met dit soort verschillen. Sven had uitstekend gehandeld in een stressvolle situatie en samen is het gelukt in moeilijke natuurlijke omstandigheden toch een vis te netten.
Foto’s als bewijs voor mevrouw mijn vrouw en moeder…wat wil je nog meer?
Een hele leuke herinnering, en bewijs dat je op veel plekken waar je niet direct succes verwacht, of waar de berichten van tegenvallen toch een mooi resultaat kunt boeken. Oftewel, neem je stokken altijd mee, ook al  is het maar een ‘knolletje’, dit was wel één van de mooiste!

(Beetje donker, toch van een Iphone!)

3 reacties

  1. VL Administrator schreef:

    test

  2. Stijn schreef:

    Hallo,

    Ik heb het water ook eens bekeken gisteren… Wow….. Maar mag je er enkel vissen met waals visverlet of? Met goedkeuring van elektrabel?
    Groeten

  3. Sylvie schreef:

    Het verhaal kende ik en toch vond ik je relaas (om in jouw taal te spreken) tergend spannend!

Geef een reactie

QR Code Business Card